Аутори:
1. Srbislav Stevanovic, Albania

Апстракт:
UVOD:traumatske povrede mozga najčešće se javljaju kod osoba mladjih od četrdeset godina starosti, duplo više kod muškaraca nego žena, a saobraćajni udesi motornim vozilom su najveći pojedinačni uzrok. Prognoza onih pacijenata koji prežive akutnu fazu lečenja nakon povrede je povoljna. Neurološki oporavak može biti produženog toka, ali će kod većine pacijenata biti dobar ishod. Povrede perifernih nerava kod ovih pacijenata su često previdjene iz razloga nemogućnosti da oni skrenu pažnju na svoj problem. Drugi čest razlog je polazno tumačenje kliničara da su prisutni neurološi deficiti posledica povrede centralnog nervnog sistema. CILJ ISTRAZIVANJA:utvrdiTI incidencu perifernih lezija kod pacijenata sa kraniocerebralnim povredama i elemente od značaja u njihovoj kliničkoj proceni. MATERIJAL I METODE:Retrospektivna studija je obuhvatila 134 pacijenta sa kraniocerebralnom povredom, koji su u raznim fazama neurološkog oporavka primljenih na stacionarni rehabilitacioni tretman. Klinička procena podrazumevala je period akutnog lečenja(critical illness),komplikacije tokom akutnog lečenja (potenciranje ili provokacija periferne lezije),period od povrede do prvog elektrodijagnostičkog ispitivanja (dužina trajanja prikrivene lezije), pridružene traume koštano-zglobnog sistema (potencijalni uzrok periferne lezije), razloge upućivanja na elektrodijagnostički pregled (subjektivne tegobe,klinički nalaz) i elektrodijagnostički nalaz (opravdanost elektrofiziološkog pregleda). REZULTATI:Prosečan period akutnog lečenja bio je 37,6 dana. Prosečan period od povrede do prvog elektrodijagnostičkog ispitivanja iznosio je 64,1 dan za pacijente na stacionarnoj rehabilitaciji, odnosno 21,9 meseci za pacijente koji su ambulantno praćeni. Kriterijumi za upućivanje na elektrodijagnostičko ispitivanje podrazumevali su subjektivne tegobe pacijenta koji mogu odgovarati postojanju periferne lezije i oni su registrovani kod 69,4% pacijenata, kao i kliničke opservacije ordinirajućeg lekara, koje su bile suspektne na perifernu leziju kod 30,6%. Neposredno pre elektodijagnostičkog ispitivanja kliničke znake suspektne lezije perifernih nerava imalo je 69.4% pacijenata, a sigurne 33,6%.Od ukupno 134 ispitana pacijenta, kod 84 (62,7%) je elektrofiziološki nalaz bio pozitivan. U najvećem procentu se radilo o fokalnim neuropatijama (22,4%), potom o difuznim neuropatijama (21,6%). ZAKLJUCAK:Rezultati ovog istraživanja su pokazali da postojanje bilo kog znaka suspektnog na postojanje periferne lezije treba da bude dovoljan razlog za upućivanje pacijenta sa kraniocebralnom povredom na elektrodijagnostički pregled radi objektivizacije, što potencijalno može uticati na tok i ishod rehabilitacije.

Кључне речи:
kraniocerebralna trauma, periferni nervi, povrede

Тематска област:
Медицинска рехабилитација неуромишићних и церебров

Уводни рад:
Да

Датум пријаве сажетка:
13.05.2012.

Бр. отварања:
810

Конференцијa:
4. Kongres fizijatara BiH